Zawsze chciałam spróbować, nigdy wcześniej nie wyszło i bardzo żałuję bo obie moje prababcie dużo dziergały i szydełkowały. Szczerze żałuję, że nigdy nie poprosiłam aby mnie tego nauczyły. Kiedy postanowiłam zacząć przeczytałam, że dla początkującego najlepsze będą grube druty i gruba włóczka, ponieważ widać jak szybko rośnie robótka. Tylko nikt nigdzie nie sprecyzował tej grubości więc kupiłam druty proste 12mm. Grube? Grube.
Moja pierwsza włóczka była okropnie ciemną i na druty 5mm więc dokupiłam właściwy rozmiar drutów.Ciężko było znaleźć w tamtym czasie tutoriale z nauką dziergania więc głównie uczyłam się z różnych stron internetowych. Zgodnie z zaleceniami z internetu zaczęłam robić szalik bo to tylko prawe oczka. Nie mogłam doczekać się kiedy skończę ten szalik bo był taki nudny. W pewnym momencie zaczął się nagle rozszerzać i do dziś nie wiem co zrobiłam. Było to dość zabawne biorąc pod uwagę, że każdy komu mówiłam, że zaczęłam robić na drutach powtarzał “oo będziesz gubić oczka.”Ciężko było. Na początku nie miałam pojęcia, że trzeba przerobione oczka przenosić na drugi drut. Nie miałam pojęcia gdzie ja ten drut mam wbić żeby przeciągnąć nitke. Co zrobić kiedy skończyła mi się nitka? Jak to skończy?
Widać w tym szaliku kiedy i jak robiłam postępy w oczkach.
Dziergać zaczęłam się uczyć dla swetrów. Uwielbiam je. Lubię proste, klasyczne modele ale w odcieniach różu, żółci czy niebieskie. Męczą mnie beże a tym bardziej ciemne odcienie. Dziś nie wyobrażam sobie życia bez drutów na żyłce. Dowiedziałam się o nich zaraz po pierwszym zakupie i bardzo długo nie miałam odwagi w nie zainwestować. Dziś również mam dwa zestawy z wymienną żyłką, kilkanaście znaczników, igieł i ciągle mi mało.
Dziś wiem też jakie włókna lubię najbardziej i z których najprzyjemniej mi się tworzy.
Dzierganie stało się bardzo ważną częścią mojego życia.